De Palmenkolonie

Laurence Aëgerter

Een levend landschapskunstwerk

2017-nu

Op uitnodiging van Maatschappij van Weldadigheid en Land Art Contemporary komt kunstenaar Laurence Aëgerter met het voorstel om een levend landschapskunstwerk te realiseren op het grondgebied van de Koloniën van Weldadigheid in Frederiksoord: De Palmenkolonie. Dit kunstwerk in de vorm van een palmentuin is bedoeld als monument ter nagedachtenis aan de bestedelingen die opgroeiden in de Koloniën van Weldadigheid. Tegelijkertijd is het kunstwerk een sociaalmaatschappelijk plan om kansen te creëren voor groepen kwetsbare jongeren of kinderen. De kunstenaar treedt met het kunstproject in de voetsporen van Johannes van den Bosch die 200 jaar geleden een vergelijkbare droom had.

Het idee voor de Palmenkolonie is ontstaan naar aanleiding van een opmerking van de voormalig directeur van de Maatschappij van Weldadigheid Jan Mensink dat volgens het protocol van de Vrije Koloniewoningen van de Toekomst het niet is toegestaan om uitheemse plantensoorten op het perceel te planten. Aëgerter ziet juist het ‘uitheemse’ als kenmerkende eigenschap van de proefkolonie in Frederiksoord. Gezinnen uit heel Nederland werden naar Drenthe ‘opgezonden’ om op vreemde grond een nieuw leven op te bouwen. In de landbouwkolonie werd bovendien geëxperimenteerd met diverse landbouwgewassen om te onderzoeken of ze konden aarden in de Drentse grond.

De bomen van de Palmenkolonie staan symbool voor de kinderen die opgroeiden in de Maatschappij van Weldadigheid. Elke boom draagt een koperen naamplaat met de naam en biografische gegevens van de bestedeling. Hiervoor doet Aëgerter uitvoerig archiefonderzoek naar de kinderen die in de Maatschappij leefden.

Het project De Palmenkolonie bevindt zich op dit moment in de onderzoeksfase.

Laurence Aëgerter (1972) is een in Nederland en Marseille wonende en werkende Franse kunstenaar. Het omvangrijke oeuvre van Aëgerter bestaat uit fotografische series, locatiespecifieke installaties, gemeenschapsprojecten en kunstenaarsboeken, gericht op de permanente transformatie die in de essentie van de dingen ligt. Haar transculturele en transhistorische praktijk reflecteert op de betekenis van het beeld in relatie tot identiteit en gedeelde herinneringen. De laatste jaren verlegde ze haar focus naar de fragiele randen van de menselijke geest en paste haar speelse toeëigening van beelden toe in samenwerkingsprojecten met onder meer patiënten die te maken hadden met psychische problemen, neurologen, psychiaters en psychologen.

Partner: Maatschappij van Weldadigheid
Mede mogelijk gemaakt door: Mondriaan Fonds, Provincie Drenthe, Gemeente Westerveld, Stichting Stokroos.